İNSAN NE İSTER?

İnsan, ne ister? Bu sorunun cevabı belki de insanlık tarihi kadar eskidir. Kimi zaman bir damla su, kimi zaman büyük bir servet, bazen bir sevgi sözcüğü ya da sadece derin bir sessizlik... İnsan ne ister? Bu sorunun cevabı, yaşadığı zamana, yere ve o anki haline göre değişse de, özünde hep aynı bir arayışı barındırır: Tam olmayı...

Küçük Bir Çocuğun İsteği

Bir çocuğun bakışlarında görürüz insanın ilk isteklerini. Sıcacık bir kucak, içten bir gülümseme, güven veren bir el... Bir çocuk için dünya basittir. Sevgi varsa her şey yolundadır; sevgi yoksa dünyanın bütün oyuncakları bir hiçtir. Çocuk, koşulsuz kabul görmeyi ister. Bir yerlerde hepimizin içinde hâlâ o çocuğun yaşadığı söylenir. Belki de bu yüzden büyüdüğümüzde bile “biri beni olduğum gibi kabul etse” diye içimizden geçiririz.

Bir Yolcunun Arayışı

İnsan, hayat yolculuğunda kendini bir yolcu gibi hisseder. Hep bir yerlere ulaşmaya çalışır ama aslında yolun kendisinde kaybolur. Bir yere ait olmayı ister; bir yuva, bir dost, bir sevda... Ama aynı zamanda özgürlüğü arzular, zincirlerden kurtulmayı. İnsan, hem kök salmayı hem de rüzgârda savrulmayı ister.

Kimi zaman bu isteklerin çatışması içinde bocalar. Ait olmak mı özgür olmak mı? Kalmak mı gitmek mi? Bir cevap arar ama belki de cevap, bu iki uç arasında dans etmekten başka bir şey değildir.

Dünya ve Ötesi

Dünyanın en büyük servetine sahip birine sorsanız, “Başka ne istersiniz?” diye, o bile mutlaka başka bir şey söyleyecektir. Çünkü insanın arzuları sınırsızdır. Ancak bir yandan da her şeyin ötesinde, ruhunun derinliklerinde bir “tamlık” hissi arar. Dünya, insana bu hissi veremez. O yüzden belki de insanın en büyük isteği, kendi özüne yaklaşmak, o "tamlık" duygusunu hissetmektir. Kimileri buna “mutluluk” der, kimileri “huzur”, kimileri ise “ilahi bir bağ.”

İnsan gökyüzüne bakar ve bir yıldızın titreyişinde kendini görür. O yıldızın ışığında bir parça ölümsüzlük bulmaya çalışır. Zamanın geçişine, anıların solmasına, bedenin yıpranmasına rağmen ruhunun bir yerlerde sonsuzluğa karışacağına inanmak ister.

Sonunda Ne İster?

Belki de insanın en saf haliyle istediği şey, anlaşılmaktır. Tüm kelimelerin, tüm suskunlukların, tüm yanlışların ötesinde biri, insanı gerçekten görsün, tanısın ve anlasın. Kendiyle barıştığı, kalbinin yüklerinden kurtulduğu bir an, insan artık başka bir şey istemez. O anda, “tam” olur.

İnsan ne ister? Belki sadece kendini bulmayı. Çünkü yolun sonunda, bütün arayışların aslında insanı kendine götürdüğünü fark eder. Sevgiyle, umutla ve kendine biraz daha yakından bakarak yolculuğunu tamamlar. Geriye ise sadece hissettirdiği sıcak bir anı kalır.

Belki siz de şu an bu satırları okurken bir şeyler istiyorsunuzdur. Peki, siz gerçekten ne istiyorsunuz?